ಆ ರಾತ್ರೆಯ ಮೊರೆತ

- ಮಂಜುನಾಥ ವಿ ಎಂ

ಆಗ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು;
ಆಲಿಕಲ್ಲುಗಳು ಬಂಡೆಗಲ್ಲಿನಂತೆ ಬಿದ್ದು ನೀರಾಗುತ್ತಿದ್ದವು.
ಲಾವಣಿ ಪದ, ಒಣಗಿಸಿ ಸುಟ್ಟ ಹಸುಮಾಂಸ, ಕಾಯಿಸಿದ
ರಮ್ ಹೀರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅವನ ತರಡಿನ ದರಿದ್ರ ಹೇನುಗಳು
ನಮ್ಮ ತಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದು ಕನಸುಗಳಲಿ ಮೈ ಮರೆವ
ಹೊತ್ತು-ಶೀತಲ ಗಾಳಿ ಹಾವಿನಂತೆ ಸುಳಿದು ಹೊಗೆಯಾಡುತ್ತಿತ್ತು.
ಮಲಗಿದಲ್ಲೇ ಕಕ್ಕಸು ಮೂತ್ರ ಮಾಡಿಕೊಂಡ.  ರೋಮನ್
ಕ್ಯಾಥೊಲಿಕ್ ಸನ್ಯಾಸಿನಿಯರ ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಬಂದ ವೃದ್ಧೆ;
ಸುಖವನ್ನು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ರಕ್ತನಾಳಗಳು ದುಃಖಸೂಚಕ
ರಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ತಿರುವಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವು.  ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಇದೇ ಹಳ್ಳಿಯ
ಹಾದಿ ಬದಿಯ ಹೂರೆಕ್ಕೆಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿದ್ದವು.

ಆಗ ನಾವು ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸಿದೆವು; ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಪ್ರೇಮಿಸಲು
ಯತ್ನಿಸಿದೆವು.
      *****

Posted in: ಕವನ,ಮಂಜುನಾಥ ವಿ ಎಂ,Manjunatha VM